Dag 13: Malatya-Erzurum, 430 km

Weer vroeg op. Bijna iedere dag hetzelfde stramien: voor 7u op, klaarmaken, ontbijten en tegen half 9 weg. Het is hier de streek van abricozen, boompjes staan in bloei, eerste bloesems, velden vol. Langzaamaan beginnen de mensen hun velden te bewerken. En weer veel schapenherders. Maar in de dorpen stikt het van rondhangende mannen, altijd in donker kostuum. Het valt ook op dat ze vaak nootjes aan het oppeuzelen zijn. Die vind je hier eindeloos aan de talrijke fruit-en groentenkraampjes. Toen we even stopten om op de anderen te wachten, kwam er meteen een man naar ons toe en nodigde ons uit voor çay. Heel lage krukjes werden onder ons geschoven. Ze begrijpen echt niet dat we ook eens willen staan. Het bleek de burgemeester te zijn. Man sprak wat Duits, was ook al in Luik geweest. Zulke stop duurt vlug een uur. En vanmiddag was het nog erger. Toen we opnieuw in een klein stadje stopten, stonden er op een wip meer dan 50 mannen bij ons. Weer çay! Ook wordt er altijd een voornaam man bijgehaald die ons dan officieel welkom heet. Van de week stelde er zich ene voor met 'I'm minister'. 'Oh?' Opeens kwam politie met sirene aangereden. Zij kwamen kijken wat er aan de hand was. Ze hielden de weg vrij zodat we rustig konden vertrekken. Al die aandacht, we zullen thuis moeten afkicken!
Maar in gans Turkije is de politie onze vriend. Ze wuiven al van ver. Behalve als je te snel rijdt, zoals Leentje en Theo, die ieder 100€ moesten betalen. Ze kregen wel wat korting. Ze lachen niet met hardrijders.
We passeren Bingöl, waar van de week die aardbeving is geweest. Niks van gemerkt. We vermoeden dat het ergens in de bergen moet geweest zijn. Het leven gaat er gewoon door. Eergisterennacht hebben 2 reisgenoten het ook voelen beven. Het landschap is hier ruw en rotsachtig, geen bomen! We gaan tot 2.300m. De laatste 100km waren heel spannend, modder en gravel. Voor sommigen is het de eerste keer off-road rijden. Chapeau voor Leentje, die ook met een GS1200 rijdt. Ze komt er met slechts 1 valpartij van af. Voor de duozitter is dit vreselijk. Je verwacht je constant aan een schuifpartij en hebt daar totaal geen controle over, gewoon afwachten. Toen we eindelijk in het hotel aankwamen, zagen we er als echte crossers uit. Leentje gaat met pak en botten aan de douche in. Tijdens het laatste stuk was het leger opvallend aanwezig. Vermoedelijk heeft het hier met de Koerden te maken.
Toch ook even mijn minder fijne ervaring vermelden. Toen ik vanmiddag in een soort koffiehuis naar het toilet ging, volgde mij een klein vuil mannetje, hij kon niet spreken. Hij wees mij waar ik moest zijn, het licht was kapot en de deur ging niet dicht. Omdat ik dringend moest, stuurde ik hem weg maar kwam telkens terug kijken. Opeens staat hij bij mij in het toilet zijn handen te wassen. Ik vlucht naar buiten maar dan trekt hij mij naar een kot en doet obscene gebaren. Toen werd het mij erg duidelijk. Ik trok me van hem af en liep terug naar boven. Achteraf zag ik dat er iets scheelde met die man maar was er even niet goed van.
Erzurum is een vieze vuile stad, de koudste plek van Turkije. Ik heb voor het eerst het gevoel dat we op den vreemde zitten. Alles is anders. Ook de mensen zien er weer anders uit.