Onder escorte rijden we tegen 70km/u naar de grens en 4x gestopt. Ik geniet nog even van de laatste km in Iran. Nog vlug wat foto’s van de posters die in heel Iran hangen,die van Khomeini en Khamenei en de martelaren van oorlog met Irak. Bij het binnenrijden van ieder dorp zie je ze, meestal jonge mannen op oude foto’s,net voor ze gesneuveld zijn. Aan de grens hebben we brute pech, de man die onze carnet de passage moet afstempelen aan Iraanse grens is er niet en Pakistaanse grens is ook dicht. Niemand reageert op onze aanwezigheid. Er wordt gewoon meegedeeld dat we morgen om 8u moeten terugkomen en dat we buiten kunnen slapen,meer niet. Hoe? Moeten we nu niet beschermd worden,raar! Nadat we ons daar al bij neergelegd hadden, was Rob in de buurt op verkenning gegaan en enkele kamers gevonden. Een soort hotel voor truckers op de grens. Ik weet niet of je je daar iets bij kunt voorstellen maar we hebben onderdak. Verveling slaat toe, het is nog maar 2u in de namiddag en buiten is het te heet (32°). Gelukkig kruisen we een jong Engels koppel die met de motor van andere kant komen. Ze zullen in totaal 9 maanden onderweg zijn. Ze hebben leuke verhalen en foto’s. Er zit niets anders op dan ons te schikken in de situatie, ‘part of the adventure’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten