Dag 8: Ankara-Konya, 320 km

Gisteren mijn eerste Turkse sauna en stevige massage gehad, werkelijk van kop tot teen. Ik vond dat dit na een koud regenbad wel mocht. Heerlijk, ik kan er weer tegen aan.
We hebben in uitgangsbuurt geslapen, heel veel lawaai. Komt er ooit nog een rustige nacht? Er is wel altijd iets. Wij zijn dan ook wel de stille Wautersweg gewoon...
In de steden stikt het van de restaurants. Het wordt nu de week van de kebabs. Je hebt ze in alle soorten. Ik vind die met lam,yoghurt en brood het lekkerste. En achteraf chai, gezien er geen bier meer te verkrijgen is. Wel in het hotel maar dat is niet zo gezellig. In de plaatselijke resto's valt wat te beleven. Mensen hebben niet veel nodig om hun te amuseren. Ze zijn altijd in goed gezelschap en babbelen veel. Als er dan ook nog een groepje muzikanten binnenkomt, is het hek van de dam: hoppa! Hier wordt binnen onze groep toch verschillend op gereageerd. De ene vindt het te luid, de andere kijkt eens bedenkelijk maar wij vinden het te gek, gezellig!

Vandaag is Jef de gids. We zijn met 5 motoren. Hij kan het toch echt niet laten. Nog even en we hebben Rob helemaal niet meer nodig. Die zien we gewoon niet. Hij heeft zijn maatje gevonden en die rijden meestal apart.
We rijden helemaal binnendoor en dat geeft natuurlijk mooie foto's. Christ werkt voor Nl. televisie, hij kent wat van foto's en verhaaltjes maken. Hij geeft minder aandacht aan landschap en gebouwen maar fotografeert mensen. Met zijn speciale lens lukt het hem om onopvallend mooie foto's te maken. Ik hou hem voortdurend in de gaten. Hij heeft trouwens ook zijn eigen blog: CHRISTVANLIEMD.NL
Vannacht is het weer veranderd. We zijn vertrokken met 1°, helblauwe hemel met winterzonnetje. Ik zal vandaag mijn stoofke op mijne moto nodig hebben.
Tussen de dorpen door is het leuk rijden, tussen de heuvels, die voorzien zijn van een vers laagje sneeuw. In de dorpen staan een paar huizen, een winkeltje, soms een schooltje en een moskee. Op straat zie je alleen mannen, waar zijn toch al die vrouwen? Omdat het zo koud is, dragen ze warme, lange jassen, komt heel statig over.
Als we stoppen, komen ze ons allemaal groeten. Er is altijd wel iemand bij die ofwel in Duitsland, Oostenrijk of België gewoond heeft of er een oom of neef heeft. Gesprekken zijn navenant. Jef babbelt graag met de mannen en haalt dan zijn beste Turks boven. Als we gaan tanken, krijgen we er de thee gratis bij. Maar dat mag ook want de naft is stikduur, bijna 2€/l. Hoe betalen de mensen dat hier? Want je vraagt je af van wat ze in de dorpen leven. Hier en daar wel een winkeltje, veel herders met grote vuile honden die ons achterna lopen,wat kippen en koeien. Opeens stond er een koe bewegingsloos in het midden van de weg. Ik dacht dat we dat pas in India gingen zien!
Het eten daarentegen is spotgoedkoop. Ze zetten de tafel gewoon vol met salades, vlees, ekmek (brood) en veel vlees en opnieuw chai en dat alles voor nog geen 4,5€/p.p. Je weet niet vanaf wanneer je beter kunt opletten met het water enzo. Maar ja, vroeg of laat zal toch iemand van ons prijs hebben. Als het al maar niet zo ver is. In het hotel aangekomen, heeft Jef zich na het wassen neergelegd en als een blok in slaap gevallen, wat helemaal zijn doen niet is. Normaal is hij er altijd als eerste bij om al aan de volgende activiteit te beginnen. Ik denk Sjang, dat hij idd oud aan het worden is. Toch hoop ik hier in Konya iets te kunnen meepikken van de beroemde 'Dervish dancers', waar deze conservatieve stad voor bekend is. Want van slapen zal er weer niet veel in huis komen. Ik zie en hoor af en toe de moskee vanuit mijn bed. Wekker heb ik niet nodig, dat doet de imam wel morgen heel vroeg. We zijn ook al enkele dagen een uurtje later in de tijd.