donderdag 18 maart 2010

Dag 17: Tabriz-Hamedan, 620 km




Waar moet ik beginnen met iets over Iran te schrijven? Het is zo veel, constant nieuwe indrukken. Er zijn 2 werelden: die van het volk en die van het systeem en van dit laatste kun je maar best niks vertellen, ‘big brother’ is nl. overal! En dan heb je het openbare leven en het leven binnenshuis. Je zou hier voor minder schizofreen worden.

Toch enkele indrukken:

Er waait hier al 3 dagen een zandstorm over het land. Echt niet te doen .We hebben al heel moeilijke weersomstandigheden meegemaakt maar dit is er over. Jef moet constant met zijn moto vechten tegen de stevige wind en als je niet oplet, vlieg je gewoon ergens tegen aan. En na onze laatste aanrijding met de auto tegen de vangrails, heb ik het er niet op. Er zijn er al die gebeden hebben dat die wind toch maar gaat liggen, bijna onverantwoord om er in te rijden maar er is geen andere keuze.

Het verkeer is hectisch, ronduit gevaarlijk. Niet voor niets dat Iran het gevaarlijkste land van de wereld is. Er zijn te veel (oude) auto’s en men rijdt er maar op los. Van een 3-baansweg maken ze een 4 of 5-baansweg en men duwt maar. Ze hebben al tegen Ludo zijn koffers gereden maar gelukkig heeft hij nu ook van die stevige crèmebakken en die kunnen al wat hebben.

21 maart is het hier Nieuwjaar en de mensen hebben verlof. Iedereen trekt naar de stad. Als wij rond 18u ons hotel proberen te zoeken, dan ziet het zwart van het volk en staan de auto’s bumper aan bumper. En dan nog maar te zwijgen over de smog. Nee, van milieubewustzijn is hier totaal geen sprake. Ook overal afval, publieke stortplaatsen langs de weg en met die wind gaat alles vliegen. Overal hangen en vliegen plastic zakjes.

De temperatuur stijgt en stijgt, varieert tussen 20° en 30°, afhankelijk van de hoogte, vandaag tot 2.500m geweest. En het wordt alleen maar heter en dan moet je denken dat ik me ’s avonds, na een dagje met mijn motorpak rondgelopen te hebben, opnieuw moet inwikkelen. Tof is dat!

Mensen zijn supervriendelijk. Wij zijn een attractie hier, tot vervelens toe. Iedereen maakt foto’s van ons. Ze hebben toch allemaal een GSM bij de hand. Vandaag heeft zelfs een plaatselijke TV reporter mij geïnterviewd, grappig.
Weinig mensen spreken Engels. Het zijn meestal jonge vrouwen die het goed kunnen. Die willen ook allemaal met ons praten. Je merkt dat ze zoveel willen vragen en vertellen maar ze durven niet.

Naft is super goedkoop, 27 eurocent/liter maar er zijn te weinig stations. Bijgevolg lange rijen. In feite is hier alles goedkoop. Maar de gemiddelde mens is hier arm, vooral op de buiten. Daar heb je lemen huizen. In de stad lelijke, bouwvallige huizen met meestal een lelijk uitziend winkeltje er aan vast. Waar zit hier al het geld? We hadden ons Iran niet zo arm voorgesteld.

1 opmerking:

  1. henna in hun hare bij de mannen en ook bij de vrouwen is gewoon omdat ze dit graag zien, meer is er niet achter te zoeken.en dat de meeste mensen vriendelijk en behulpzaam zijn, gastvrij is inderdaad zo in de meeste plaatsen in pakistan.armoede is er inderdaad heel veel maar hulp van buitenaf is niks!geld verdwijnt in verkeerde handen als je me verstaat?!de stad Faisalabad is de textiel stad ook de moeite en als je de kans krijgt moet je zeker naar de mooie tuinen gaan in de stad Lahore de moeite om te zien, en zelfs de mooie grote moskee.spijtig dat je niet meer naar Swatt valley kan gaan want daar heb je de mooie bewerkingen van hout!en de 2 de grote zoutmijn(roze van kleur)van de wereld,ja er zijn zoveel mooie dingen te zien in Pakistan maar ja de andere maken het land kapot en wissen geschiedenis uit!en vergeet zeker niet te ruiken aan de night queen flower (jasmin)ja ze komt open s'nachts!!!een geur om nooit te vergeten!ook de rozen daar!ik spreek uit ervaring.
    een prettige reis

    gr
    Helena.tyst@skynet.be

    BeantwoordenVerwijderen